در تبعید تاریکی | روایت فلسفی از اسارت ذهن و زمان

در تبعیدِ تاریکی – روایت یک انسان در اسارت ذهن

وقتی جهان در خاموشی مطلق فرو می‌رود، دیگر مهم نیست منبع تاریکی چه بوده است — خاموش شدن ماه یا بستن چشم‌ها با بندی سیاه. در نهایت، تاریکی حقیقتی‌ست بی‌اعتنا، بی‌سؤال، بی‌پاسخ. و تو، میان این سیاهی، نه در جایی ایستاده‌ای و نه در حرکتی. معلقی، آویزان از رشته‌ای ناپیدا میان آنچه بودی و آنچه دیگر نیستی.

وقتی جهان واروونه می‌رقصد

متن از نوشته بلند سالهایی که خدا خواب بود.

چند سال پیش قسمتی از شعر فرامرز عرب عامری را در توییتر نقل کرده بودم:

وضعیت کافکایی: افتادن در چرخه بی‌معنایی و درماندگی بی‌پایان

جملات کوتاه، سنکین و مفهومی | بـیــــــــو خاص و فلسفی

جملات کوتاه، سنکین و مفهومی | بـیــــــــو خاص و فلسفی

گاهی یک جمله، به تلخیِ تمام حقیقت است.نه فریاد، نه اعتراف، فقط زخمی‌ست بی‌صدا، که وقتی می‌خوانی‌اش، درد می‌کشد به جای تو..

با جنگ می‌جنگیم_محمدمختاری

🖤🖤🖤🖤

زمان برایمان کافی نیست

چه حکمت هرزی نوشته احسان عبدی پور

گفت: ایقد دستام خالیه، که روم نمیشه قربون صدقه ی زنم برم حتی. 

خودم را دزدیدم

من که ورشکسته و مستأصل شده بودم، خودم را دزدیدم و به گروگان گرفتم.

شبح

توهم ساختگی

به رقص مرگ میان تنت ادامه بده...