گفت: ایقد دستام خالیه، که روم نمیشه قربون صدقه ی زنم برم حتی.
donyaikhakesteri
گاه انسان آن‌قدر میان شک و یقین در رفت‌وآمد است که حتی صدای درونش را نیز بیگانه می‌یابد.
دنیای خاکستری،جایی میان یقین و تردید،دنیایی بدون رنگ که احساس در ابهام بی‌پایان گم می شود.
تبلیغات
آخرین مطالب
- ۰۴/۰۳/۲۶با جنگ می‌جنگیم_محمدمختاری
- ۰۴/۰۳/۲۶چه حکمت هرزی نوشته احسان عبدی پور
- ۰۴/۰۳/۱۹خودم را دزدیدم
- ۰۴/۰۱/۳۰شبح
- ۰۴/۰۱/۲۴توهم ساختگی
- ۰۴/۰۱/۱۵به رقص مرگ میان تنت ادامه بده...
- ۰۳/۱۰/۱۷گزیده فرازهای آلبرکامو
پیوندها
من که ورشکسته و مستأصل شده بودم، خودم را دزدیدم و به گروگان گرفتم.